ฝนตกหนักในกรุงโคเปนเฮเกนดังนั้นฉันจึงต้องใช้ร่มอันเป็นที่รัก เมื่อฉันกลับถึงโรงแรมฉันแขวนร่มของฉันบนขาตั้งร่มเพื่อหลีกเลี่ยงพื้นโรงแรมที่เปียก ตั้งแต่นั้นมาฉันนั่งอยู่ที่ล็อบบี้ของโรงแรมและรอให้ฝนหยุด ตลอดเวลาเพียงแค่ 30 นาที แต่จากนั้นฉันก็พบว่าร่มของฉันถูกนำโดยแขกของโรงแรมและไม่เคยถูกส่งกลับ ฉันพยายามอย่างหนักเพื่อแจ้งให้พนักงานของโรงแรมทราบและขอให้พวกเขาตรวจสอบกล้องเพื่อดูว่าใครก็ตามที่นำร่มของ Victoria Secret มาให้ฉัน (พวกเขาเป็นของขวัญจากพ่อของฉันด้วย) ดังนั้นพวกเขาจึงสามารถเข้าใกล้คนหนึ่ง แต่โรงแรมไม่ได้ทำอะไรเพื่อช่วยฉันและไม่สนใจคำขอของฉันด้วยซ้ำ ฉันอารมณ์เสียและผิดหวังมาก