ได้มีการเข้าพักที่โรงแรมเป็นเวลา1คืน ในวันที่เช็คเอ้าท์ออกจากที่พัก ได้ลืมแหวนทองคำน้ำหนัก1สลึงไว้ที่หัวเตียง โต๊ะที่วางโทรศัพท์ เบื้องต้นโทรแจ้งพนักงานฟร้อนท์ทำการเช็คของ แต่ได้รับสารว่า ไม่พบของเลยยอมเดินทางกลับไปเช็คอีกครั้งด้วยตัวเองพร้อมเช็คกล้องวงจรปิด ปรากฎว่าห้องพักมีแม่บ้านเข้าคนแรกเพียงผู้เดียว แต่พนักงานไม่มีการเค้นสอบถามความจริงจากแม่บ้านให้ แต่พนักงานกลับแจ้งว่าแม่บ้านไม่มีทางเอาของไปเนื่องจากมีค่าเซอร์วิสต่อเดือนเกือบ2หมื่น และสิ่งของมีราคาส่วนใหญ่ที่เจอแล้วคืนลูกค้าตลอดแต่สิ่งของดังกล่าวที่ทางพนักงานกล่าวอ้างแทนนั้นมักจะเป็นสิ่งบองที่ติดตามสัญญาน GPS ได้ แถมพนักงานยังกล่าวว่าลูกค้าอาจจะนำทิ้งถังขยะ หรือ ใส่กระเป๋าติด ทั้งที่ไล่กล้องวงจรปิดแล้ว ตอนเข้าพัก มีของ ตอนออกจากที่พักไม่ได้ใส่ของออกมา โดยที่ทางโรงแรมไม่ได้มีการ เค้นเพิ่มเติมแม่บ้านเป็นการส่วนตัว การเข้าพักครั้งนี้แสดงถึงความไม่ปลอดภัยอย่างสูง ตอนนี้จะดำเนินการหาตัวคนผิดอย่างถึงที่สุด แม้สิ่งของที่หายไปพนักงานได้บอกว่า “ของมีมูลค่ากว่านี้ยังไม่มีใครถึงขั้นแจ้งความขนาดนี้เลย” แต่ของสิ่งนั้นมันมีคุณค่าทางจิตใจมากกว่าตัวเงินเสมอ ยุคที่ทองแพง กว่าจะหาเงินมาแต่ละบาทกลับได้ยินคำพูดแบบนี้