หลังจากนั่งรถผ่านด่านลาวมาแล้ว ผมก็นั่งหาที่พักไปเรื่อย ผ่าน App Traveloka เลือกมองหาโซนนอกเมืองหน่อย เพื่อที่จะได้ใกล้กับ ท่ารถ International Bus Terminal อ่านรีวิวไปเรื่อยๆจนเจอ Arawan Riverside Hotel ข้อดีของโรงแรมนี้คือ การมี Supermarket อยู่ภายในโรงแรม รวมถึงพนักงานใจดีมากๆ ในการทำ Early Check in ผมไปถึงราว 8 โมง ด้วยสภาพเนื้อตัวเหนียวเหนอะหนะ จากการนั่งรถมายาวนาน การได้ขึ้นไปอาบน้ำให้สดชื่นก่อน ออกไปเที่ยวเล่น มันเป็นอะไรที่ดีมาก

พอไปถึงโรงแรม เดินอ้อมไปทางด้านหลังเพราะโรงแรมหันหน้าให้กับแม่น้ำโขง ยื่นหลักฐานการจองจาก App Traveloka ให้พนักงานโรงแรมดู ซึ่งโรงแรมเช้านี้เต็มไปแขกจีน พอสมควร แต่น้องๆพนักงานก็ดูแลอย่างดี พร้อมถามว่า เป็นห้องเตียงคู่ (Twin Bed) ได้บ่อ้าย ซึ่งก็ไม่เป็นปัญหาสำหรับผม ขอแค่มีห้องให้ได้ขึ้นไปอาบน้ำ สภาพห้องอยู่ในสภาพดี ผ้าขนหนูพับเป็นรูปช้าง ตามชื่อของโรงแรมอย่าง เอราวัณ เปิดทีวีดูช่องรายการไทยได้สบาย ของใช้ในห้องน้ำก็ใช้ได้ดี ผมรีบอาบน้ำก่อนลงมา สอบถามข้อมูลน้องๆก็ให้ข้อมูลเป็นอย่างดี ทั้งที่เช่ารถจักร (รถมอเตอร์ไซด์) ที่อยู่ในเมือง แต่น้องๆก็เตือนว่า ช่วงนี้ฝนตก ถนนลื่นมาก ไม่แนะนำให้ขับไปน้ำตก เราก็รับฟังข้อมูลน้องๆ อย่างดี ก่อนจะเดินไปหน้าโรงแรม เพื่อหารถเข้าไปในเมือง ในราคา 10,000 กีบ

แม้ว่าจะเที่ยวจนกลับดึก แต่ Supermarket ที่อยู่ใต้โรงแรม ก็สามารถให้เราฝากท้อง ซื้อของใช้ที่จำเป็นได้ ก่อนจะลากสังขารขึ้นไปสลบไสล

จุดเด่นอีกอย่างของโรงแรม คือ สามารถตื่นเช้ามาชมวิวริมโขง ชมวิถีชีวิตของชาวบ้านที่นี่ สระว่ายน้ำก็ตั้งอยู่ในมุมที่มองเห็นวิวได้อย่างดี ก่อนจะกลับขึ้นไปกินข้าวเช้า ซึ่ง อาหารเช้าเริ่ม 6-10.00 น. เอาจริงๆตอนแรก ก็เดาไม่ถูกว่าอาหารเช้า ในโรงแรมจะเป็นยังไง ไลน์อาหารตั้งเรียงกันอย่างเรียบง่าย มีข้าวต้ม / ข้าวสวย ทานเคียงกับ ผัดผัก ไชโป๊วผัดไข่ ผัดผักบุ้ง หมูพะโล้ ยำแหนมไข่ แต่ที่แปลกใจ คือ มีปอเปี๊ยะสด ด้วย อาหารออกจะแนวคลีนนิดๆ รสไม่จัดอย่างที่คิดไว้ ออกแนวจืด ทานง่าย หรืออาจจะเพราะด้วยโรงแรมรับกรุ๊ปแขกต่างชาติเยอะก็เป็นได้

สอบถามข้อมูลท่องเที่ยวกับน้องๆ ก็ได้รับข้อมูลเป็นอย่างดี ทั้งที่เที่ยว ร้านอาหาร หรือกระทั่ง ร้านน่ารักๆ ในเมือง พนักงานค่อนข้างอัธยาศัยดี เดินไปไหนก็ทักทายตลอด ซึ่งผมว่ามันเป็น Feeling ที่ดีอย่างหนึ่งของการมาเที่ยว ประเทศลาว สามารถพูดคุยกันได้ง่าย แม้เราจะฟังภาษาเค้าออกบ้างไม่ออกบ้าง แต่คนลาวฟัง-พูดภาษาไทยได้ ก่อนที่จะฝากกระเป๋าไปขี่รถเล่นชมเมือง ไหว้พระ เมื่อได้เวลากลับบ้าน เราก็มารับกระเป๋าเดินไปท่ารถ ก็ไม่ไกล สบายๆ ก่อนจะกล่าวขอบคุณ อำลา ไว้โอกาสหน้า เจอกันใหม่เด้อ

เขียนและถ่ายภาพโดย คุณกิตติพล น้อยอนุสนธิกูล

จากกิจกรรม ค้นหา Blogger สายเที่ยว